^Powrót na początek
  
Get Adobe Flash player

Hipoterapia

        Hipoterapia to terapia, której podstawowym elementem jest kontakt z koniem, prowadzona przez  hipoterapeutę, czyli osobę, która jest w tej dziedzinie wykwalifikowana. Celem terapii jest poprawa zdrowia i doskonalenie sprawności naszych podopiecznych podczas kontaktu z końmi i jazdy konnej. Dzieci z naszej placówki korzystają z oferty Stajni „Capriola” znajdującej się w Tychach przy ulicy Bieruńskiej 62. Osobą prowadzącą zajęcia jest Pani Dorota Sornek, hipoterapeuta PTHiP. Zespół hipoterapeutyczny jest zawsze dwuosobowy (we współpracy z rodzicem lub innym opiekunem). Hipoterapeuta pełni rolę asekurującą, zapewniając bezpieczeństwo oraz rolę przewodnika w kontakcie ze zwierzęciem. Dzieci do dyspozycji mają trzy konie, dostosowane wielkością, ale też osobowością do wieku podopiecznych. Konie muszą  być m.in.: łagodne, posłuszne, o odpowiedniej budowie, w odpowiednim wieku. Zgodnie z zaleceniami zajęcia z hipoterapii trwają 30 minut.

        Kontakt ze zwierzęciem służy poprawie funkcjonowania dzieci w sferze fizycznej, emocjonalnej, poznawczej i społecznej. Dzieci uczą się rozluźniania mięśni oraz przełamywania swoich lęków. Największa zaleta tych zajęć tkwi w sposobie poruszania się koni oraz w ich charakterze i usposobieniu. Jazda na koniu to nieustanne ćwiczenie równowagi, poczucia rytmu, regulowane przez odpowiednie napinanie mięśni. Podczas hipoterapii stymulowany jest zmysł dotyku, węchu oraz słuch i wzrok. Kontakt z końmi wyzwala w dzieciach przyjemne emocje, uczy wrażliwości i opiekuńczości. Dzieci z autyzmem korzystające z tej metody zaczynają postrzegać środowisko jako bardziej przyjazne, dzięki temu ich relacje społeczne również stają się bardziej satysfakcjonujące.

     Koń i jego ruch dają zupełnie nowe i niespotykane w innych metodach terapeutycznych możliwości. Hipoterapia jest jednak ściśle powiązana z pozostałymi metodami rehabilitacyjnymi i terapeutycznymi, i w pełni korzysta z ich dorobku. Ta forma terapii świetnie sprawdza się u dzieci z zaburzeniami w relacjach z innymi oraz z nasilonymi lękami społecznymi. Hipoterapia najczęściej jest wykorzystywana u dzieci z  mózgowym porażeniem dziecięcym, stwardnieniem rozsianym, wadami postawy, upośledzeniem umysłowym, autyzmem dziecięcym, uszkodzeniami (wzroku, słuchu, nadwrażliwości dotykowej), zaburzeniami emocjonalnymi, w tym (zaburzeniami zachowania) oraz niedostosowaniem społecznym.

Jak należy przygotować się do hipoterapii? - W naszym przedszkolu, by dziecko mogło zostać objęte zajęciami z zakresu hipoterapii, opiekun podopiecznego musi dostarczyć zaświadczenie lekarskie. W takim zaświadczeniu specjalista (pediatra, alergolog-dermatolog, ewentualnie lekarz rodzinny) wyraża zgodę na hipoterapię, stwierdzając, że nie istnieją ku temu żadne przeciwwskazania zdrowotne. Dodatkowo opiekun dziecka wyraża zgodę na zakwalifikowanie dziecka do tej terapii – wypełniając odpowiednie oświadczenie.

Istotne jest to, że podczas jazdy konnej dziecko musi mieć założony toczek (ochronne nakrycie głowy zapinane pod brodą). Jeżeli dziecko nie jest przyzwyczajone do zakładania i noszenia takiego sprzętu, ważne jest uprzednie przećwiczenie zakładania podobnego nakrycia głowy w domu – w tym celu można skorzystać np. z kasku rowerowego. Opisane ćwiczenia, doświadczenia sprawią, że dziecko podczas jazdy konnej nie będzie odczuwało dyskomfortu.

Co daje kontakt z koniem?

  • poprawia sprawność fizyczną,
  • poprawia komunikację dziecka ze światem zewnętrznym i otoczeniem,
  • wywołuje pozytywne zmiany w zachowaniu,
  • pomaga przełamywać nieśmiałość,
  • ”wzmacnia” charakter,
  • stymuluje zmysł równowagi,
  • eliminuje lęk przed przemieszczaniem się,
  • zmniejsza nadwrażliwość dotykową,
  • poprawia koncentrację uwagi,
  • rozgrzewa (ciepło konia) i poprawia samopoczucie,
  • koń przywraca zaburzoną symetrię mięśni tułowia - łagodne, rytmiczne, równomierne kołysanie w stępie, na przemian napina i rozluźnia mięśnie posturalne prawej i lewej strony ciała, napięte i przykurczone mięśnie ulegają stopniowemu rozluźnieniu i rozciągnięciu, mięśnie słabszej strony ulegają wzmocnieniu, dochodzi do symetrycznej równowagi mięśniowej,
  • hamuje przetrwałe odruchy postawy,
  • dostarcza wrażenie chodzenia - trójwymiarowy ruch grzbietu końskiego w stępie przekazywany miednicy jeźdźca jest identyczny z ruchami miednicy prawidłowo kroczącego człowieka, w czasie jazdy barki i luźno zwisające kończyny dolne również zachowują się tak, jak podczas chodu; daje to możliwość nauki chodzenia „bez chodzenia”,
  • kontakt z koniem, poddanie się jego łagodnym, kołyszącym ruchom sprzyja relaksowi i odprężeniu,
  • obcowanie z tym dużym, imponującym, przyjacielskim zwierzęciem ma wpływ na równowagę emocjonalną i powoduje osłabienie reakcji nerwicowych,
  • koń usprawnia prace naszych organów, dzięki stymulacji układu hormonalnego
    i wegetatywnego,
  • jazda konna poprawia krążenie, oddychanie, pracę jelit, jak również pracę układu odpornościowego,
  • jazda konna stanowi źródło bodźców równoważnych - hipoterapia daje nieograniczone możliwości stopniowania i różnicowania bodźców równoważnych, dzięki przyspieszeniom poziomym i pionowym: kołysaniu, zmianom kierunku jazd, zatrzymaniu się, ruszaniu, przyspieszaniu i zwalnianiu tempa jazdy,
  • koń chroni przed przykurczami i ograniczeniem ruchomości w stawach (wspomniany łańcuch ruchów grzbiet konia – miednica jeźdźca – jego kręgosłup – bark – kończyny jeźdźca, uruchamia rytmicznie i łagodnie kolejno wszystkie mięśnie i stawy),
  • koryguje się postawa ciała,
  • utrzymywanie prawidłowego dosiadu zmusza do aktywnego prostowania się,
  • wzmocnieniu ulegają mięśnie grzbietu, brzucha i obręczy biodrowej - szczególnie pośladków, co zmniejsza przodopochylenie miednicy, wyrabia nową, prawidłową postawę, wzmacnia gorset mięśniowy.

Przeciwwskazania bezwzględne do hipoterapii :

  • niewygojone rany,
  • uczulenie na sierść, pot lub zapach konia,
  • niepohamowany lęk,
  • odklejanie siatkówki, wzmożone ciśnienie śródgałkowe,
  • brak kontroli głowy w rozwoju motorycznym i czynnej pozycji siedzącej,
  • wodogłowie bez wszczepionej zastawki,
  • niestabilność kręgów szyjnych,
  • zwichnięcia i podwichnięcia stawów biodrowych,
  • skolioza powyżej 20° wg Coba oraz progresujące skoliozy idiopatyczne (niewiadomej przyczyny),
  • choroby mięśni przy sile mięśni ocenianej poniżej 3 punktów w skali Lowetta,
  • pogorszenie stanu w zespołach neurologicznych, stanach po urazach czaszkowo – mózgowych, ADHD, w chorobach mięśni,
  • ostre stany chorób i zaburzeń psychicznych,
  • podwyższona temperatura,
  • ostre choroby infekcyjne.

Przeciwwskazania względne:

  • padaczka,
  • upośledzenie umysłowe w stopniu głębokim,
  • zaburzenia mineralizacji kości,
  • utrwalone deformacje i zniekształcenia, przykurcze, ograniczenia zakresu ruchu układu kostno  stawowego,
  • przepuklina oponowo – rdzeniowa zlokalizowana w odcinku lędźwiowym,
  • dyskopatia,
  • hemofilia oraz inne skazy krwotoczne,
  • schorzenia okulistyczne – wymagana konsultacja.

 Powyższe informacje na temat przeciwwskazań - przekazane przez właścicielkę Stajni Capriola inż. Dorotę Sornek hipoterapeutę PTHiP, psychologa, instruktora PZJ.

 Materiał opracowała: mgr Beata Świerkot

Copyright © 2013. ZACZAROWANY OGRÓD Rights Reserved.